De opkomst van de #Quitfluencer

De laatste jaren wordt ‘The Great Resignation’ en de gevolgen ervan voor het behouden van talent, de toekomst van werk en de economie in het algemeen veel geanalyseerd. Dit heeft geleid tot veel fascinerende inzichten. Zo wordt steeds duidelijker waarom werknemers besluiten om weg te gaan bij de huidige werkgever en waarom zij interesse krijgen in een nieuwe werkgever. Wat minder vaak wordt besproken, is het effect dat een ontslag kan hebben op de mensen die achterblijven.

Maak kennis met de #Quitfluencer: een werknemer die zijn baan opzegt en daarmee anderen aanmoedigt dit voorbeeld te volgen. Dit is niet noodzakelijk het resultaat van bewuste acties; het kan een onvrijwillig neveneffect van hun ontslag zijn. De enorme omvang van The Great Resignation roept echter een belangrijke vraag op: in welke mate hebben Quitfluencers invloed op andere werknemers?

Hoe ziet ‘Quitfluence’ eruit?

Op het eerste gezicht geven de cijfers een zorgwekkend beeld. Meer dan een kwart van de werknemers (27%) wil in de komende 12 maanden van baan veranderen en 45% daarvan is actief aan het solliciteren of is al in gesprek voor een andere baan. Het is duidelijk dat het behouden van talent nog steeds een dringend probleem is in de arbeidswereld. Wat echter nog zorgwekkender is, is het feit dat 50% van de werknemers die anderen hebben zien stoppen, actie hebben ondernomen en hun baan hebben opgezegd. 70% van de werknemers die anderen hebben zien stoppen, heeft overwogen om zelf ontslag te nemen.

Zetten deze triggers een soort psychologische reactie in gang? In de psychologie betekent ‘gedragsbesmetting’ het volgende: ‘de verspreiding van een bepaald gedrag in een sociale groep door blootstelling aan dat gedrag’. Het meest voorkomende voorbeeld van gedragsbesmetting is gapen, dat zelfs bij verschillende diersoorten kan worden waargenomen.

De meeste honden die een mens zien gapen, zullen zelf ook gapen en hetzelfde geldt voor niet-menselijke primaten. De vraag is: waarom gebeurt dit? Is het gewoon nabootsing, misschien een onbewust 'kameleoneffect'? Een theorie die de ronde doet in deze discussie is dat gedragsbesmetting ons aangeboren vermogen tot empathie aanspreekt.

Hoewel menselijke empathie nog steeds wordt onderzocht en besproken, is wat uit de discussie naar voren is gekomen het vermogen van mensen om de gevoelens van anderen te spiegelen of beslissingen te nemen op basis van de situatie van anderen. De Emotional Contagion Scale is een instrument dat is ontworpen om de waarschijnlijkheid te meten dat een individu vijf basisemoties zal nabootsen: verdriet, angst, woede, geluk en liefde. Niet iedereen heeft dezelfde neiging of reactie op de emoties van anderen en ook de omgeving kan tot een andere uitkomst leiden.

Kunnen we tegenstand bieden?

Salaris is nog steeds de belangrijkste 'push'-factor die mensen motiveert om van baan te veranderen, maar dat is vooral zo wanneer werknemers zich niet betrokken voelen. Wanneer werknemers zich wel betrokken voelen, zakt het salaris naar de zesde plaats op de lijst van overwegingen. Uit het rapport Global Workforce Of The Future 2022 blijkt dat werknemers hun baan willen houden door:

• Stabiliteit op het werk en thuis
• Collega's
• Flexibiliteit
• Tevredenheid

In feite blijkt uit de gegevens dat relaties met collega's, een gevoel van werkzekerheid en vertrouwen van managers allemaal bijdragen aan een hoge arbeidstevredenheid. Anderzijds kunnen werkbelasting, de mogelijkheid om het mentale en fysieke welzijn te behouden, loopbaanontwikkeling en bijscholing voor velen pijnpunten zijn. Slechts 54% van de werknemers is tevreden met de loopbaanvooruitzichten en met de voordelen van het bedrijf. Interessant is ook dat slechts 57% van de werknemers tevreden is met het standpunt van hun werkgever over belangrijke maatschappelijke kwesties.